KIEV (AA) – Ukrayna’nın doğusunda bulunan ve Rusya-Ukrayna savaşının cephe hattında yoğun çatışmaların yaşandığı Luhansk bölgesine bağlı Lisiçansk kentinde şubattan bu yana sığınakta kalan siviller yaşadıklarını anlattı.
Savaşın başladığı 24 Şubat’tan bugüne yüzlerce mültecinin aylardır kaldığı sığınaklar yoğun bombardıman ve topçu sistemleri saldırılarının altındaki Lisiçansk sakinleri için tek umut kapısı.
Kentte Ukrayna güvenlik güçlerinin temsilcileri ve yoğun hava saldırılarının yaşandığı bölgeye girmeye cesaret eden gönüllülerin yardımlarıyla faaliyetini sürdüren bir okul binasının altındaki çok sayıda sivili barındıran sığınaktaki yaşam ağır şartlarda sürüyor.
Kalacak güvenli bir yeri olmadığı için mart başından itibaren sığınakta kalan Ala Velelyuk (80), AA muhabirine yaptığı açıklamada, Lisiçansk’a çok yakındaki ve şimdi bir şehir savaşının sürdüğü Severodonetsk’te yaşadığını söyledi.
Severodonetsk’teki kızı ve damadının yaşadıkları evi terk etmek istemediklerini ve ev deposuna sığındıklarını aktaran Velelyuk, şu ifadeleri kullandı:
“Kızım ile damadım orada kaldı. Onların ne durumda olduğunu bile bilemiyorum. Kendilerine ulaşamıyorum. Telefon bağlantısı yok. Onlar da benim hakkımda hiçbir şey bilmiyor.”
Velelyuk, Severodonetsk’te 1 Mart’tan beri gaz ve elektriğin kesildiğini, belli bir süre oradaki sığınaklarda da kaldığını, insani yardımların şehre daha zor bir şekilde ulaştığı için 3 ay önce Lisiçansk’a tahliye edildiğini anlattı.
Genelde tüm vaktini sığınakta geçirdiğini kaydeden Velelyuk, “Burada yapacak bir şeyim yok. Tüm gün oturuyorum. Dışarda sürekli patlamalar var ama durum sakinleştiği zaman bazen temiz hava almaya çıkıyoruz. Patlama seslerini sık sık duyuyoruz, bugün daha yoğun patlamalar var.” diye konuştu.
Velelyuk, sokaklarda yaşananların sığınakta biraz daha hafif hissedildiğini ifade ederek, “Burada da tehlike hissediyoruz. Gelecekte ne olacağını bilemiyoruz. ” dedi.
Kocasını erken yaşta kaybettiğini, kendisinin ise yaşlı olduğu ve imkanı olmadığı için daha güvenli bölgelere gidemediğini aktaran Velelyuk, “Sadece bizim odamızda 40’a yakın kişiyiz. Diğer odalarda da siviller bulunuyor. Burası soğuk, çocuklar da var. Umarım savaş yakında biter.” şeklinde konuştu.
Şubat sonundan bu yana sığınakta kalan ve soyadını vermek istemeyen Lyuba (70) adlı kadın ise ailesinin kalan kısmının Luhansk’ın diğer ilçesinde bulunduğunu ama kendisinin oraya kadar gidecek zaman bulamadığını belirtti.
Lyuba, şöyle devam etti:
“Evde daha elektrik, gaz ve su varken sığınaktan kalkıp evime yemek yapmaya gidiyordum. Hiç olmazsa günde bir kez sıcak yemek hazırlamak mümkündü. Yemeği buraya getiriyordum.”
Bir aydan fazla süredir artık kentte gaz, su ve elektriğin olmadığı bilgisini paylaşan Lyuba, “Artık hep buradayız. Burada bize gönüllü vatandaşlar destek veriyor.” diye konuştu.
Lyuba, sığınakta günlük hayatın zor şartlarda sürdüğünü kaydederek, “Burada durum ağır. İnsanlar tabii ki zor durumda çünkü çoğu yaşlı ve hasta. Bazı insanlar bize gelip neden daha güvenli yerlere gitmediğimizi soruyorlar. İmkanım olmadığı için burada kaldım. Sadece emekli maaşım var.” ifadelerini kullandı.
Sığınaktakilerin çoğunun kendisi gibi savaşın başından beri buraya sığındığını dile getiren Lyuba, “Bazıları gitti ve onların yerine diğer vatandaşlar geldi. Topçu sistemlerinin saldırıları sonucu evleri yıkılan birçok insan buraya geldi. Kentin diğer ilçelerinden de gelenler var.” dedi.
Lyuba, bölgedeki yoğun hava saldırısı sonucu sığınağın üstündeki binanın da hasar gördüğünü aktararak, “Buraya da bomba attılar. Binanın avlusunda patlayan bombanın parçaları binaya hasar verdi. Camlar kırıldı.” şeklinde konuştu.
Biz kızının Rusya’da yaşadığını belirten Lyuba telefon bağlantısı olmadığı için aile üyeleriyle uzun süredir görüşemediğini söyledi.