DÜNYA KADINLAR GÜNÜ
8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nü, Türkiye hariç bütün ülkeler kadınlar mutluluk içinde kutluyor. Türkiye’de ise Kadınlar Günü, kadın cinayetleriyle gündeme geliyor. Kadınlar Günü’nü kutlamaktan çok, kadına şiddeti ve vahşeti konuşup yazıyoruz. Bu açıdan bakıldığında, Türkiye’de gerçekten kadın olmak zordur.
Her yıl 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nün, ülkemizde kadın cinayetleriyle gündeme gelmesi, kadınlarımızda büyük bir travma yaratıyor. Türk Kadınına bu burukluğu, bu acıyı yaşatanları, kadına şiddet uygulayanları buradan lanetliyorum. Kadınları da sorunlarına sahip çıkmaya davet ediyorum. Aslında kadın cinayetleri tablosu, Türk toplumunun kadına bakışını bütün çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Verilere göre, 2022 yılında 334 kadın öldürüldü, 245 kadın ise şüpheli şekilde ölü bulundu. 23 kadın öldürüldüğü anda fail hakkında tedbir kararları olmasına karşın korunmadı. 2022 yılında katledilen kadınların sayısı bir önceki yıla göre artış gösterdi. 2021 yılında 280 kadın öldürülmüştü, 217 kadın şüpheli şekilde ölü bulunmuştu.
Kadının huzur ve güven içinde yaşaması demek, yarının güçlü toplum olmanın temellerini oluşturmak demektir. Cumhuriyet ile kazanılmış çağdaş haklar ve özgürlüklerle birlikte, yaşamın her alanında başarıyla yer almış kadınlarımızın bu anlamlı gününü, tüm acılara ve vahşete rağmen kutluyorum. Kadına yönelik şiddetin son bulmasını diliyorum.
EN BÜYÜK EKSİKLİK SEVGİSİZLİK
Sadece kadın cinayetlerinde değil, yaşanan tüm şiddet olaylarının arkasında yatan asıl gerçek, bireysel ve aile yaşamımızda huzur, güven ve sevginin olmamasıdır. Sevgisizlik; toplumun içini kemiren çok büyük bir hastalık haline geldi. Bu yüzden toplum olarak her alanda hayatımıza sirayet eden şiddet dolu bir süreci yaşıyoruz. Hayatımızın zenginliği olan sevgiden içimizde zerre kadar iz kalmadı. Komşularımızla, dostlarımızla İlişkilerimizde bile sevgi bağı yok oldu. Günümüzde her şeyin kirlendiği bu süreçte sevgi, yerini sevgisizliğe bıraktı. Sevgisiz bir toplumda nasıl yaşanır ki? Gerçek sevgi, bilginin toplandığı kitap, umudun yeşerdiği toprak ve duygunun aktığı ırmak gibidir. “Sevgiler paylaşıldıkça büyür, acılar paylaşıldıkça azalır” sözü ne yazık ki, günümüzde anlam ve önemini yitirmiş, bunun yerini gerilmiş yüz hatları, çatılmış kaşlar, toplumu ayrıştırıcı söylemler almıştır. Toplumdaki şiddet olgusunu yok etmenin tek ilacı sevgidir. Vahşi hayvanın yavrusuna ve eşine gösterdiği sevgiyi, insan olarak bizler birbirimize karşı gösteremiyorsak, insanlığımızdan utanmalıyız. Bu nedenle diyorum ki, sevgi ve hoşgörü varken bu şiddet, nefret niye!..