Birleşmiş Milletler Pekin Deklerasyonu
4-15 Eylül 1995 tarihinde Çin’in başkenti Pekin’de gerçekleştirilmiş olan Dördüncü Dünya Kadın Konferansı’nda kabul edilmiş ve Birleşmiş Milletler Genel Kurulu’nun 15 Eylül 1995 tarihindeki 16. Kurul toplantısında onaylanmıştır.
Eylem Platformu’nun başarısı, bütün uygun mali mekanizmalardan gelişmekte olan ülkelere kadınların ilerlemesine dair çok taraflı, iki taraflı ve özel kaynaklar dâhil, yeni ve ek kaynakların sağlanması kadar, ulusal ve uluslararası düzeylerde kaynakların yeterli ölçüde harekete geçirilmesini; ulusal, alt bölgesel, bölgesel ve uluslararası kuruluşların kapasitesini güçlendirmek için mali kaynakları; eşit haklara, eşit sorumluluklara, eşit fırsatlara bağlılığı ve bütün ulusal, bölgesel ve uluslararası oluşumlara ve politika oluşturma süreçlerine kadınların ve erkeklerin eşit katılımını taahhüt etmeyi; her düzeydeki mekanizmaları dünya kadınlarının da sorumluluğunu üstlenecek şekilde oluşturmayı veya güçlendirmeyi gerektirecektir.
8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’nde, BM Kadın Birimi (UN Women) Türkiye ve İsveç Büyükelçiliği ortaklığı ile düzenlenen “30 yıl, 7 Hikâye: Pekin Eylem Platformu’nun İzinde” belgesel gösterimi ve genç kadın aktivistlerin katılımıyla gerçekleşen bir panel oturumu ile kadınların dünden bugüne kat ettiği yolu anlattı.
BM Kadın Birimi Avrupa ve Orta Asya Bölge Direktörü Belén SANZ açılış konuşmasını yaptı. İsveç Büyükelçisi Malena MÄRD coşkulu ve sempatik tavrı ile kadınları büyüledi.
30 yıl, 7 Hikâye: Pekin Eylem Platformu’nun İzinde; Pekin Eylem Platformu’nun 30. yılında, eşitlik için mücadele eden kadınların hikâyeleri anlatıldı. Geçmişten bugüne, tüm kadınlar ve kız çocukları için tüm alanlarda eşitlik için yapılması gerekenler ve bunların nasıl yapılması gerektiği konularına değinildi.
Pekin Eylem Platformu’nun 30 yılına genç kadın aktivistlerin gözünden daha eşit bir gelecek için değerlendirmeleri konuşuldu.
Bu 30 yılda ileri gitmek şöyle dursun gerilemiş olmanın sebepleri üzerinde duruldu.
Kadınların özel günlerde paylaştığı yorumlara bakıyorum da yine aynı gözlemler.
Tüm yıl dönümlerinde sokakları dolduruyoruz…
Sevgili kız kardeşlerim sorun erk sistem değil.
Sorun kadınların dünya üzerinde kendilerine biçtiği rol.
Kadın hep kendini öte plandan sayıyor.
Kadın kendisini hiç merkeze almıyor.
Çocuk gelin annelerinin hayattaki çabası nedir?
Sevgilisini parçalayarak öldüren insanın annesi nasıl biridir?
Kızını öldüren babanın annesi, eşi, kardeşi nasıl biridir?
Hiç bu katillerin annelerini araştıran var mı?
Her katliamdan sonra akın akın yürüyüş yapıyoruz, üzülüyoruz.
Bir avukat ordusu destek oluyor.
Değişen ne var?
Hiçbir şey…
Değişmediği gibi gün be gün geriliyoruz.
Bu gidişle değişim olması da pek mümkün görünmüyor maalesef.
Ne zaman ki kızımız doğduğunda sıradan bir sevinç yaşarken oğlumuz doğduğunda düğün bayram sevinmeyi bırakırsak…
Ne zaman sünnet düğünü denen saçmalığı bırakırsak…
Ne zaman ki gelinimize düşman olmayı,
Ne zaman ki kaynanamıza düşman olmayı bırakırsak,
Ne zamanki aynı düşünceyi paylaştığı halde farklı dernekten diye başkasına sırt çevirmeyi bırakırsak,
Ne zamanki içten yapmamız gerekenleri göstermelik yapmayı bırakırsak,
Ne zamanki a canım sen bu fotoğraf karesinden çıkar mısın demeyi bırakırsak,
Ne zaman ki…
Bir UMUT…
Ve gördüğünüz gibi bu döngüyü sadece KADINlar kırabilir!
Bu dünyayı sadece ve sadece KADINlar değiştirebilir…
Ama kadın kadının yurdu olursa değiştirebilir.
Ama KADIN önce kendini değiştirirse bu dönüşümü başlatabilir!
Haydi tüm kadınlar ve kız çocukları için eşitliği ilerletme yolundaki ortak taahhüdümüzü hep birlikte yeniden dile getirelim o zaman.
Kim bilir hep birlikte, toplumsal cinsiyet eşitliğini sağlayan belki de ilk nesil olabiliriz!
