9 Kasım 2020 akşamında yazdığım,
‘Sen Gidince Atam, Gör Neler Oldu’ adlı mektup şiirimi, iki dörtlük daha ekleyerek, yeniden güncelleme gereği duydum. Hepinize sevgiler, saygılar. Enseyi karartmayın.
Bir mum ışığı, koca zindanı aydınlatır.
Esenlik dilerim.
SEN GİDİNCE ATAM GÖR NELER OLDU!🇹🇷♥🇹🇷
Sen gidince Atam, gör neler oldu!
Verildi ödünler, verildi Atam!
Yankisi, kankisi, devlete doldu!
Gerildi gelecek, gerildi Atam!
Ajanı, yobazı, hin oğlu hini!
El attı kutsala, sömürdü dini!
Aydınlık devrime, tümünün kini!
Vuruldu aydınlar, vuruldu Atam!
Çakalı, sırtlanı, tilkisi, iti!
Güvesi, kenesi, yavşağı, biti!
Virüsü, piresi, iç paraziti!
Kuruldu ülkene, kuruldu Atam!
Gitti atam gitti! Kaleler gitti!
Sümer’i, Eti’si, Nazilli bitti!
Kayseri fabrikan, Hür-Kuş’un yitti!
Yerildi üretim, yerildi Atam!
Fetö’ye açıldı, iktidar katı!
Cemaat, tarikat, bin Truva atı!
Topunun sahibi, sömürgen batı!
Sarıldı rejimin, sarıldı Atam!
Depreme kader der, diyanet başı!
Diyanet değil de, hiyanet başı!
Püsküllü zihniyet, melanet başı!
Örüldü vatana, örüldü Atam!
İç edildi halkın, denizi gölü!
Kül oldu ormanı, yurt Arap çölü!
Ulusa ümmet der, devşirme dölü!
Yoruldu memleket, yoruldu Atam!
Ne güvenlik kaldı, ne sınır kapı!
Ağacın baltası, kolundan sapı!
Kaçkın doldu yurda, bozuldu yapı!
Karıldı şehirler, karıldı Atam!
Neydi atam neydi, mülkün ilk şartı?
Adalet çiğnendi, şaşırdı tartı!
İki Bin Yirmi Dört, ışığın Mart’ı!
Yarıldı karanlık, yarıldı Atam!
Ankara, İstanbul, sönmeyen ateş!
Adana, Antalya, kıvılcım peş peş!
Balıkesir’de de, yükseldi güneş!
Derildi ilkbahar, derildi Atam!
Kurduğun Türkiye, yüz bir yaşında!
Cumhuriyet genci, ödev başında!
On Kasım ulusun, ağıt aşında!
Buruldu yürekler, buruldu Atam!
Cansızoğlu yılmaz! Sen rahat uyu!
Verildi demirin, ateşi suyu!
Uyandı gençlikte, altıncı duyu!
Dirildi Türkiye’n! Dirildi Atam!
Şiir: Himmet Cansız