“Umutsuz durum yoktur, umutsuz insan vardır. Ben umudumu hiç kaybetmedim.”
Mustafa Kemal Atatürk
Değerli dostlar,
Öyle zamanlar oldu ki;
Aç da kaldım, açıkta da kaldım, aşsız da kaldım, işsiz de kaldım. Ama; hiç aşksız ve düşsüz kalmadım ben. Kalmadım çünkü, bu aşk; ulu Önder Atatürk’ ün kurduğu Aydınlık Türkiye Cumhuriyeti’ne olan ölümsüz bir aşk!
UYANDIR BİZİ ATAM!
Karıştı ülkede, atla it izi
Ata et ite ot, verdiler Atam!
Zeybek oynar iken, çökerdik dizi
Kırdılar kolları, kırdılar Atam!
Yurttaş alamazken, ekmeği çayı
Yandaşa sundular, pastadan payı
Kendi yurdumuzda, ararız dayı
Gerdiler toplumu, gerdiler Atam!
Sürü sürü geldi, ‘özel’ kaçaklar
Aşsız işsiz kaldı, nice ocaklar
Sırça köşkü sorsan, kaçkın kucaklar
Kardılar vatanı, kardılar Atam!
İç edildin halkın, kefen parası
Zenginle yoksulun, uzay arası
Öyle bir düzen ki, tam yüz karası
Kurdular saltanat, kurdular Atam!
Cayır cayır yandı, yamaçlar beller
Dalga geçer oldu, bizimle eller
İlk bahar ayında, büküldü beller
Vurdular kanadı, vurdular Atam!
Şehidimiz yoksul, gariban ölen
Hiç iflah olur mu, ulusu bölen
Ne bayramlar kaldı, ne de toy şölen
Yordular ülkeyi, yordular Atam!
Sen Samsun güneşi, akıl gözümüz
Egemenlik yolu, devrim sözümüz
Tam bağımsız vatan, umut özümüz
Sardılar rejimi, sardılar Atam!
Elbet yine Atam, yarınlar çağlar
Ekilir topraklar, yeşerir bağlar
Serin serin eser, bal kokar dağlar
Yerdiler çiftçiyi, yerdiler Atam!
Cansızoğlu yürür, sarp dağdan taştan
Kuşak kuşak gençle, bütün her yaştan
El ele kol kola, yeni bir baştan
Derlenir Türkiye’n, derlenir Atam!
Şiir: Himmet Cansız