ZAFER HAFTASI KUTLU OLSUN !
18 Mart Şehitleri Anma Günü ile Çanakkale Deniz Zaferi’ni, 12-18 Mart tarihleri arasında ”Zafer Haftası” olarak kutluyoruz.
ZAFER HAFTASI KUTLU OLSUN !
Vatan Savunması yaptığımız Çanakkale Savaşı’ında, 250 000 Mehmet şehit olup toprağa düştü. 250 000 Mehmet toprak oldu. Toprak bize vatan oldu.
Şehit Mehmetlerin 70 000’ni 18 yaşından küçük kınalı kuzulardı…
” Ölü askerleri vardı. 14,15,16 yaşlarında ve inanın ki gülüyorlardı.
İlk kez kaybedeceğimizi o gün hissettik.”
(Bir İngiliz subaydan…)
70 000 lise öğrencisi çocuk geri dönmedi! İstanbul Lisesi hiç mezun vermedi 1915’te…İzmir Lisesi 1915’te hiç mezun vermedi! Konya Lisesi 1915’te hiç mezun vermedi!Galatasaray Lisesi 1915’te hiç mezun vermedi!” Adın ne senin evladım?
– Ali…
– Nerelisin?
– Tokat Zile’denim…
– Peki evladım bu kafanın hali ne?
– Anam cepheye gelirken kına yaktı komutanım…
– Neden?
– Bilmiyorum komutanım…
– Peki gidebilirsin Kınalı Ali…
O günden sonra herkes ona Kınalı Ali der. Herkes kafasındaki kınayla dalga geçer.
Kısa sürede cana yakın ve cesur tavırlarıyla tüm arkadaşlarının sevgisini kazanır.
Bir gün ailesine mektup yazmak ister.
Ali’nin okuma yazması da yoktur arkadaşlarından yardım ister ve hep beraber başlarlar yazmaya.
Ali söyler arkadaşları yazar:
“Sevgili anne babacım ellerinizden öperim ben burada çok iyiyim beni merak etmeyin…”
Kız kardeşini kendinden bir küçük erkek kardeşini sorar köyündekilerin burnunda tüttüğünü yazdırır.
Kendilerini merak etmemesini kendileri var oldukça düşmanın bir adım bile ilerleyemeyeceğini yazdırır. Gururla mektubu bitirir neden sonra aklına gelir ve yazının sonuna anasına not düşer…
(Ali’nin kendisinden hemen sonra askere gelecek bir kardeşi daha vardır)
“Anacığım kafama kına yaktın burda komutanlarım ve arkadaşlarım benle hep dalga geçtiler sakın kardeşim Ahmet’e de yakma onla da dalga geçmesinler ellerinden öptüm…”
Aradan zaman geçer.
İngiliz’ler kati netice almak için tüm güçleriyle Gelibolu’ya yüklenirler.
Bu cepheyi savunan erlerimiz teker teker şehit düşerler.
Bunlara takviye olarak giden yedek kuvvetlerde yeterli olmamış, onların sayıları da epey azalır, Gelibolu düşmek üzeredir…
Kınalı Ali’nin komutanı da olayı görüp yerinde duramaz.
Kendisinin bölüğü henüz sıcak temasa hazır değildir. Onlar yeni gelmistir.
Komutanların bu düşünceli halini gören ve durumun vehametini bilen Kınalı Ali ve arkadaşları komutanlarına yalvar yakar oraya gitmek istediklerini söylerler. Komutanları onları ölüme gönderdiğini bile bile çaresiz gönderir.
Kinali Ali’nin bölüğünden kimse sağ kalmaz hepsi şehit olmuştur. Aradan zaman geçer. Kınalı Ali’nin ailesine yazdığı mektubun yanıtı gelir.
Komutanları buruk ve gözleri dolu dolu mektubu açıp okumaya karar verirler
( Bu mektubun aslı Çanakkale Müzesi’nde sergilenmektedir.)
Babası anlatır Ali’nin:
“Oğlum Ali nasılsın, iyi misin? Gözlerinden öperim selam ederim. Öküzü sattık paranın yarısını sana, yarısını da cepheye gidecek kardeşine veriyoruz. Şimdi öküzün yerine tarlayı ben sürüyorum zaten artık zahireye de fazla ihtiyacımız olmadığı için yorulmuyorum da siz sakın bizi merak etmeyin bizi düşünmeyin” der, köyü, akrabalarını anlatır ve mektubu bitirir.
“Ali ananın da sana diyeceği bir şey var…”
“Oğlum Ali, yazmışsın ki kafamdaki kınayla dalga geçtiler kardeşime de yakma demişsin.
Kardeşine de yaktım. Komutanlarına ve arkadaşlarına söyle seninle dalga geçmesinler. Biz de üç şeye kına yakarlar:
1- Gelinlik kıza; gitsin ailesine, çocuklarına kurban olsun diye…
2- Kurbanlik koça; ALLAH’a kurban olsun diye…
3- Askere giden yiğitlerimize; vatana kurban olsunlar diye…
Gözlerinden öper selam ederim. ALLAH’a emanet olun…”
Mektubu okuyan Ali’nin komutanı ve diğerleri hıçkıra hıçkıra ağlamaktalar…